MAS AL JUST, "L'OSTAL"... QU'ES AQUO ?

Tot aquò es plan polit, me diretz, mas "l'Ostal", al just, qu'es aquò ?
D'unes faches son de remembrar... Que los iniciats me perdonen !

E d'en primièr, Bodon, qual èra ?

Joan Bodon es un dels escrivans mai grand d'expression occitana. Nasquèt en 1920 dins lo vilatge de Crespin, en Avairon. Sa lenga mairala, la lenga de l'ostal, del trabalh, de la vida de cada jorn, es l'occitan. Tanlèu se mainar qu'aquesta lenga se legissiá e s'escriviá tan coma las autras, se vodarà a una òbra literària de magèr importància, que la mòrt sola, subrevenguda en 1975, i metrà un tèrme.
Contes, novèlas, romans... racontes de tota mena, son òbra es fargada d'interrogacions sus la condicion umana, la singularitat e lo sens de l'istòria. Aquelas interrogacions, fenèstras dubèrtas sul mistèri dels òmes, balhèron a son òbra un caractèr universal. Indiferenta al temps que passa, contunha de parlar al còr e a l'arma de totes. E uèi mai encara qu'ièr.
L'agach que Joan Bodon portèt sul mond foguèt prigondament marcat per la tèrra del Segalar, a broas de Viaur, entre Roergue e Albigès, tèrra canina, aspra, rica d'istòria, trevada de legendas e d'èssers imaginaris. La tèrra ont nasquèt e ont grandiguèt. Per aquestas rasons, l'ostal de Crespin apareguèt l'endrech melhor per presentar son òbra, sa pensada, e l'univèrs ont s'espandiguèron.

E ara, l'Ostal, que vòl èsser ? 

Encapat dins un esperit de dubèrtura a la diversitat, a l'estranhesa e als mòdes d'expression mai divèrses, se vòl un luòc de cultura e de rescontres a l'entorn de l'òbra de Bodon e, per enlai, de la cultura occitana d'ara dins son dialòg amb las autras culturas del mond. Es al caminar entre jòcs e creacions artisticas que se descubrirà una creacion literària mirgalhanta e susprenenta de modernitat, mas sobretot umana. Sostengut per una scenografia originala, aquel encaminament iniciatic, ont l'umor serà pas absent, se farà entre bòrnas interactivas, mariòtas, fotòs, pinturas, musicas, bruches...
L'Ostal aculhirà tanben de clases descubèrtas de la lenga e de la cultura occitanas, d'espectacles, de conferéncias... Daissarà pas res de costat que pòga engloriar, far conèisser e aimar l'òbra de Joan Bodon, la tèrra que foguèt la seuna, e las raices de lenga, d'istòria e de sòmis d'ont son òbra poguèt s'enauçar. Aquelas raices que quitèron pas jamai d'existir, tesaur escondit entre las paginas de sos libres. Ont vos espèran totes...